Dżins - ostatki

Jako, że ja już starszej daty jestem, to z ówczesnym młodzieżowym językiem jestem trochę na bakier i czasem się dziwię na to co usłyszę, bądź chociaż zapoznaję się z nowymi sformułowaniami.

I tak się dziś dowidziałam, że "mam randewu" jest używane, choć wydawało mi się, że to zwrot z czasów młodości mojego taty, bo on tak ciągle powtarzał.

Zapoznałam się ze sformułowaniem "jogging rowerowy" .

Natomiast na wieść, że ktoś ma imieniny, dziś nie sili się na jakieś życzenia, tylko krzyczy "O Boże!!" :)

Na szczęście na dżins się nigdy nie jest za starym, a ostał mi się jeszcze jeden strój. Ostatnio strasznie się rozpisałam więc dziś do rzeczy.

Jednak nie umiem tak szybko skończyć. Żeby wyczerpać już temat denimu, teraz chwila o tej złej stronie. Jednocześnie z powyższym zestawieniem postanowiłam sprawdzić w obecnych warunkach co było nie tak z dżinsowymi "garniturami" z lat osiemdziesiątych. Nadaje się do tego znana już tunika ze wcześniejszych  postów. Do tego spodnie w tym samym kolorze jaki królował w tamtych latach. Fason owego ubranka chyba jednak bliżej lat 70tych niż rzeczonych, ale "lubi  się to co się ma" :) Jakoś nie mogłam się powstrzymać żeby nie dać kapki intensywnego koloru stąd butki i bluzka czerwona. Dla kontrastu do tych czerwieni seledynowy (nie wiem jak określić ten kolor) szalik na głowie.


Początek mógłby jeszcze ujść :

A dalej... Kurna faktycznie takie zestawienia to posłowały do tamtych lat. Teraz zdecydowanie głosuję na te wdzianko z tymi ciemnym dżinsem na dole co wcześniej wystąpiły. 

Ps. Zdjęcia dziś takie małe, bo nawet aparatowi się nie spodobało wdzianko i za późno odkryłam, że coś jest  nie halo. Chciałam jednak pokazać, by przestrzec innych jak się nie ubierać :)